Van Pacman naar Counter Strike
13:01
L.Ligeon
,
Mijn naam is Luciano Ligeon en ik ben pre-master student aan de Universiteit van Utrecht. Dit is één van de redenen waarom ik mezelf momenteel geen echte gamer kan noemen. Dit natuurlijk integendeel tot de tijd voordat ik aan de opleiding begon. Ik maak er tegenwoordig nog tijd voor vrij, maar in veel mindere mate dan bijvoorbeeld toen ik nog een tiener was. Tegenwoordig speel ik ook vaker samen dan dat ik alleen speel. Ik speel dan met vrienden of online. In beide gevallen gaat het om samenspelen. Het sociaal aspect van games wordt terecht herkend door diverse academici zoals Espen Aarseth, Frasca Gonzalo en Ian Bogost. Ik had niet gedacht dat er al zoveel geschreven is over games. Ik kan wel zeggen dat games een groot deel van mijn leven hebben uitgemaakt en nog steeds een vaste plek hebben. Dit zal ik proberen toe te lichten.
Dit zijn voor mij een paar goede voorbeelden van echte klassieke spellen en zal ik ook nooit van mijn leven vergeten. De nieuwere consoles zijn achtereenvolgens gekomen met nieuwere versies van deze titels. Ze brengen weliswaar vaak verbeteringen op allerlei fronten, maar ik betrap mezelf en anderen vaak op het spreken over de klassieke titels met een beetje nostalgie.
Niet alleen de Nintendo heeft een groot deel van mijn ervaring met games voor zijn rekening genomen, maar ook de Nintendo 64, de Sega, de PC, de Playstation 1 en uiteindelijk ben ik blijven hangen bij de Playstation 2. Op de Nintendo 64 heb ik spellen zoals, wederom Mario, Donkeykong, International Superstar Soccer Pro, Killer Instinct Gold en diverse Worldwide Wrestling Federation spellen gespeeld. Van de Sega kan ik me Sonic the Hedghog het best herinneren. De Playstation 1 bracht voor mij nog een klassieker, namelijk Final Fantasy 7. Dit spel heeft voor een groot gedeelte mijn voorkeur voor RPG's (Role-Playing Games) bepaald. Het verhaal van het spel vind ik heel goed en de manier van spelen in het spel vind ik heel plezierig. Van het combineren van verschillende elementen om je wapens sterker en effectiever te maken tot het verzamelen van je team, waarbij elke 'character' een bepaalde rol krijgt toegekend. Ik zou het spel beschrijven als 'simply brilliant'. Op de één of andere manier ben ik dat spel kwijtgeraakt of heb ik het aan iemand uitgeleend, maar ik ben er nog steeds naar op zoek. Dus voor mensen die dat spel voor de ps1 hebben, hierbij een oproep. Van de ps2 kan ik mij spellen zoals, Need for Speed, Grand Theft Auto, Tomb Raider, NBA Live en God of War het best herinneren, waarvan ik de laatste twee nog regelmatig speel. Ik heb de ps3 nog niet aangeschaft, maar speel het af en toe nog bij vrienden van me.
Tegenwoordig speel ik in veel mindere mate games, maar ik maak daar af en toe wel tijd voor vrij. Dit doe ik vooral omdat mijn omgeving bestaat uit veel gamers en omdat ik een partij gamen in het weekend nooit zal afstaan. De spellen die ik tegenwoordig speel zijn heel afwisselen, van Guitar Hero (Wii) tot NBA Live 2010Grand Theft Auto (ps3). Zoals te zien is, is de lijst met games die ik speel steeds korter geworden. Desondanks bestaat de lijst nog steeds.
0 Response to "Van Pacman naar Counter Strike"
Een reactie posten